Ron Maubach (66) ging in juni 2023 vanwege een arbeidsconflict vervroegd met pensioen. Kort daarna kreeg hij ernstige gezondheidsklachten. Hoe was het voor zijn vrouw Ada (63) dat het eerste jaar van zijn pensioen zo anders liep dan verwacht?
‘Ik gunde Ron zijn pensioen enorm’, vertelt Ada. ‘Hij heeft altijd heel hard gewerkt. Tegelijkertijd dacht ik ook wel: wat gaat hij dan doen? Hoe gaat hij zich vermaken? Eerst wilde hij een paar maanden in het buitenland gaan werken als verpleger. Ik heb altijd gezegd: als je dat wilt, moet je dat doen. Maar ik blijf hier. Ik had ook net een nieuwe baan die ik niet wilde opgeven.
Dat hij besloot om motorrijlessen te nemen, vond ik heel spannend. Ik vind dat gevaarlijk, maar ik zie dat hij er enorm veel plezier in heeft. Dat hij echt iets voor zichzelf heeft gevonden, vind ik knap van hem. Maar ik ga niet achterop - zo avontuurlijk ben ik niet, haha!
Als Ron met pensioen gaat, is hij lekker thuis, dacht ik. Dan gaat hij plezier maken en kunnen we het thuis wat meer verdelen. Maar het liep helemaal anders. Vanwege het arbeidsconflict zat hij eerst helemaal niet lekker in zijn vel. Het is natuurlijk heel akelig als je zo lang ergens hebt gewerkt en er door een conflict uit gaat. Dat geeft gevoelens van onmacht, verdriet en boosheid. Zijn struggle vond ik lastig om te zien. Het was zijn gevoel en ik vond het moeilijk om hem daarmee te helpen.
Daarna kreeg hij de hernia in zijn rug waardoor hij wekenlang nauwelijks iets kon doen. Ik wist ook niet zo goed wat ik moest verwachten. Gaat het vanzelf over? Blijft dit zo? Moet hij geopereerd worden? Hoe loopt dit af? Gelukkig werkte hij niet meer. Als je werkt, push je jezelf toch om weer snel aan het werk te gaan. Doordat hij nu echt rust kon nemen, ging het steeds iets beter en dat gaf vertrouwen voor de toekomst.
Ik ben heel dankbaar dat zijn gezondheidsklachten niet levensbedreigend zijn, maar zo zie je het pensioen van je man natuurlijk niet voor je. Hij was afgelopen jaar meer aan huis gebonden dan daarvoor en er kwam eerder méér dan minder op mijn schouders terecht.
Inmiddels kan Ron ook het een en ander doen in huis. De boodschappen of koken bijvoorbeeld. Heerlijk vind ik dat. Maar het moet nog wel een beetje groeien. Hij doet dingen anders dan ik. Daar moet ik erg aan wennen. Ik vind het niet makkelijk om iets wat ik 40 jaar op een bepaalde manier heb gedaan los te laten, haha!
Maar ik geniet nog het meest van het feit dat ik niet meer in mijn eentje naar verjaardagen en feestjes hoef. Of dat ik alleen op de bank voetbal zit te kijken. Dat gebeurde door zijn onregelmatige diensten heel vaak, en ik vind het fantastisch dat we dat nu allemaal samen kunnen doen!’
