nemen – ook als hun eigen kinderen nog thuis wonen en er eigenlijk niet zo heel veel ruimte is? Het antwoord komt van Tijn Elferink. Hij schreef een boek over mantelzorg en komt na vele interviews tot de conclusie dat mensen met een migratieachtergrond meer schroom hebben om hulp te vragen. En dat ze ook nog eens minder bekend zijn met de organisatie van die hulp en zorg. Tot slot is er de taal- barrière: ouderen verstaan de verpleger in het verpleeghuis niet altijd goed. Mirjam is blij met die verklaring. “Want al trok ik bij mijn moeder in, ik geloof niet dat mensen die dat niet doen te weinig om hun ouders zouden geven. Ga maar na: één op de drie Nederlanders is mantelzorger. We staan echt voor elkaar klaar. Wist je trouwens dat Nederland wereldkampioen vrijwilligerswerk is?” Had je moeder bij jou willen wonen? Dat wist Laurens. “Had je moeder trouwens bij jou willen wonen?”, vraagt Mirjam. Laurens trekt de schouders op. Of dat egoïstisch was, vraagt hij zich nu af. Zeker als hij in gesprek gaat met een dorpsgenoot die haar huis verliet om bij haar oude moeder te gaan wonen. Mirjam van Esch (59): “Ik woonde eerst in een andere stad. Na het overlijden van mijn vader ben ik naar mijn geboortedorp gegaan, speciaal voor mijn moeder. Altijd handig als er een kind in de buurt woont, toch?” Dat bleek. “Tijdens de coronapandemie ging het een poos niet goed met haar. Ik woonde in een knus en erg klein huisje. Maar zij woonde nog altijd in het huis waar ze ooit met mijn vader en haar vijf kinderen leefde. En dus zegde ik de huur op en trok bij haar in. Toen het weer beter ging, heb ik een appartement elders gezocht en gevonden.” “Knap”, zegt Laurens. “Ik kan me niet zo wegcijferen.” Mirjam: “Ik ben sinds het overlijden van mijn man vrijgezel en heb geen partner of kinderen om rekening mee te houden. Jij wel. Daar komt bij: de één doet zoiets nu eenmaal gemakkelijker dan een ander. Dat is geen verwijt aan wie besluit om professionele zorg te regelen, zoals een opname in een verpleeghuis. Vaak is die keuze ook voor de betrokkene het beste. Had jij je moeder kunnen verzorgen zoals verplegers dat doen?” Maar hoe komt het dan dat mensen met een migratieachtergrond wél vaker ouders in huis Laurens van Voorst (63) uit Schijndel is redacteur van dit magazine en verloor zijn laatste ouder tien jaar geleden. “Toenmijnmoeder alsmaar zwakker werd en niet meer voor zichzelf kon zorgen, heb ik werkelijk geen moment overwogen om te vragen of ze bij mijn gezin wilde komen wonen. Plaats genoeg in huis. Maar niet in mijn leven.” Nederlanders doen massaal aan mantelzorg, maar het in huis nemen van een zorgbehoevende ouder komt relatief weinig voor. MANTELZORGEN ‘Toen het weer beter ging, vertrok ik’ MIRJAM VAN ESCH 19
RkJQdWJsaXNoZXIy NTc0OTk=