Vierstroom Zomer 2019

vier str oommagazine 13 Denise Bravenboer (25), Carla’s dochter, zorgde de eerste jarenna de beroerte bijna dagelijks voor haarmoeder. Inmiddels is datwatminder. “Ik was erbij toen mijn moeder een be- roerte kreeg. Ze ging verward praten en viel weg. Gelukkig was de ambulance er snel. Ik vond het heftig om het proces van mijn moeder vanaf het begin mee te maken. Ik ben gestopt met school, omdat ik elke dag naar mijn moeder in het revalidatiecen- trum in Rotterdam ging. En toen ze weer in Schoonhoven kwam wonen, was ik er 24 uur per dag voor haar. Ik pakte drinken voor haar, ging met haar naar de wc, deed het huishouden. Ik regelde daarnaast de fysio- therapie en we hadden samen regelmatig gesprekken met de wijkverpleegkundige van Vierstroom, die ons goed begeleidde. Toen mijn moeder naar het seniorencom- plex in Krimpen aan de Lek ging, ging ik bij mijn vader wonen. Dat gaf aan de ene kant rust, maar ik vond het ook moeilijk dat ik niet meer 24/7 bij haar kon zijn. Ik ging er toen nog wel elke dag heen om te helpen, met eten koken, naar de wc gaan en noem maar op. Ik bleef toen ook regelmatig slapen. Het voelde vanzelfsprekend dat ik zoveel voor haar deed. Ik werk zelf ook in de zorg, dus dat zit toch in me. Mijn zusje heeft ook veel gedaan, maar op een andere manier. Martha, mijn moeders verzorgende van Vierstroom, heeft me wel aan het denken gezet toen ze zei dat ik eigenlijk wat minder zou moeten helpen. Ik realiseerde me dat ze gelijk had; als ik dit heel mijn leven zou blijven doen, zou ik niet aan mijn eigen leven toekomen. Ik heb daarna mijn oplei- ding afgemaakt en drie jaar geleden is mijn dochtertje Zoë geboren. In het begin vond ik het lastig om wat meer afstand te hebben, maar aan de andere kant: misschien is ze juist zelfstandiger geworden doordat ik haar niet meer bij alles help. Ook de fysieke en psychische begeleiding van Hersenz en de ondersteuning van Gemiva helpen hierbij. Een medewerker van Gemiva zoekt samen met Martha uit waar mijn moeder recht op heeft, waardoor ik dat niet hoef te doen. En dankzij Hersenz wordt mijn moeder zelfver- zekerder. In het begin durfde ze niet zoveel met Zoë te doen, ze voelde zich de oma met de halfzijdige verlamming. Nu gaat het al heel veel beter. Laatst hebben ze bijvoor- beeld gezellig samen een boekje gelezen, dat is natuurlijk prachtig om te zien.” ‘Dankzij Hersenz wordt mijn moeder zelfverzekerder’ ‘Het voelde vanzelfsprekend dat ik zoveel voor haar deed’ Wegwijs in de zorg Mensen die net als Carla willen omgaan met de gevolgen van hun hersen- letsel kunnen terecht bij Hersenz, een behandeltraject dat door dertien zorgaan-bieders in het hele land wordt aangeboden. Voor mensen die hersenletsel hebben door een ongeval of beroerte, begint het echte werk pas na hun revalidatie, als ze weer in hun ‘normale’ leven terechtkomen. Bij Hersenz krijgen deze mensen ondersteuning bij al die veran- deringen, zowel op fysiek als op mentaal vlak. Ook naasten worden betrokken. www.hersenz.nl Over Hersenz