‘Wel blijf ik dromen omzetten in verhalen, in alles wat ik doe. Het maakt niet uit of je droom groot of klein is.’ 17 Helpende Handen “Terug in Nederland, zei men dat ik veranderd was. En dat ben ik ook. Ik snap nu wat ik heb. Tevreden zijn is het belangrijkste. Ik heb zoveel dingen gedaan die ik wilde doen, dat alles vanaf nu een bonus is. De kunst is te genieten van de momenten die je hebt en die te koesteren, in de wetenschap dat het eindig is. En probeer te delen. Op een van mijn eerste tochten in Nepal ontmoette ik een reisleider in Kathmandu. In zijn dorp Necha was geen huisartsenpost, bewoners moesten daar 2-3 dagen voor lopen. Die post wilde hij graag bouwen en ik sprak met hem af dat ik een berg ging beklimmen en op zoek ging naar sponsoren. Dat is gelukt en het bedrag voor die artsenpost is overgemaakt. Terug in Nederland gaf ik hierover een presentatie aan een paar vrienden. Die waren geïnteresseerd en samen zijn we Stichting Helpende Handen gestart. We doen een paar kleinschalige humanitaire projecten per jaar en houden het bewust klein. Dat werkt al meer dan 11 jaar uitstekend en inspirerend. En een direct resultaat van mijn reizen, zeer bevredigend.” …als je later op dat bankje zit. Ton tot slot: “Wel blijf ik dromen omzetten in verhalen, in alles wat ik doe. Het maakt niet uit of je droom groot of klein is. Koffiedrinken op een terras in Amsterdam? Ga ervoor, regel het! Er is niets zo erg als achteraf zeggen ‘had ik maar…’. Niet uitstellen tot morgen, doe het nu. Ik heb veel van mijn bucketlist kunnen afvinken, dat is een rijk gevoel. Natuurlijk heb ik nog wensen: ik wil nog een oude hippietrip maken door Thailand, Laos en Cambodja, ik wil de piramides zien in Egypte of een mooie tocht door Albanië. Maar als het niet gebeurt, ook goed. Ik ben tevreden.” Tons’ jongste dochter gaf hem een bucketlistboekje met op pagina 1 haar tekst: “Zodat je zeker weet dat je alles hebt gedaan als je later op dat bankje zit”. Dat lijkt ons de perfecte afsluiter van Ton’s verhaal. En hij pakt het grondig aan. Hij neemt ontslag, verkoopt huis en inboedel en laat de ‘voor-gekverklaringen’ soepel van zich afglijden. Zijn droom wordt een verhaal. De planning: een rugzak, stevige schoenen en zeven vliegtickets voor zeven etappes in zeven maanden. Ton neemt even het reisschema en zijn filosofie daarover door: “Midden-Amerika, Zuid-Amerika met Galápagos en Paaseiland, de datumgrens over, Nieuw-Zeeland, Australië, Maleisië, Thailand en via een bijzonder hoge Nepalese berg terug naar huis. Ik had wel een verlanglijstje van dingen die ik graag wilde zien. Maar tegelijkertijd is reizen voor mij juist het niet moeten. Vrij, avontuurlijk, spontaan. Zonder planning is alles mogelijk. Met alleen de reis als doel. Mensen ontmoeten, in andere culturen stappen, zien wat er mooi en lelijk is op de wereld. En natuurlijk jezelf leren kennen.” Vrijheid en avontuur “Eigenlijk ben je een zwerver in de beste zin van het woord. Je leven in een rugzak en flexibel meebewegen met de zaken die op je pad komen. Dat leer je wel onderweg. Zo begon mijn wereldreis in Mexico waar de varkensgriep uitbrak en de grenzen sloten. Ik ben toen diezelfde avond nog met een klein toestel naar Guatemala gevlogen. Mijn reisschema kon na een dag al overboord en dat is ook de charme. Je bent ontdekker van nieuwe culturen en reageert op wat zich aandient.” Ton verzamelt maskers van zijn reizen, wellicht symbolisch: “Op reis moet je het zelf regelen. Jij maakt alle keuzes, de goede en de foute. Er zijn geen hulplijnen. Je leert dingen in het juiste perspectief zien, grenzen verleggen en mensen in de ogen kijken. Vertrouwen of juist niet. Daar krijg je ongeveer 30 seconden voor. Ik heb op mijn reis in Maleisië een jonge Nederlandse vrouw, die beroofd was, € 300 gegeven om thuis te komen. Dat heeft mij als dank nog een onvergetelijke oud en nieuw opgeleverd bij haar moeder in Nederland. Dat zijn onbetaalbare ervaringen. Ook vond ik mezelf met bevroren tenen, vingers, lip en neus op mijn hoogste berg (6500 mtr.). De wil om die top te bereiken nam daar gevaarlijke vormen aan. Het was mijn keuze, maar ook mijn limiet.” T O E N , N U E N L A T E R
RkJQdWJsaXNoZXIy NTc0OTk=